Dieta diecie nierówna, czyli wyścig donikąd

Mam wrażenie, że temat diet i zdrowego trybu życia został już doszczętnie wyczerpany. A właściwie takie wrażenie miałam, dopóki nie zobaczyłam dziś w sklepie magazynu z widocznym hasłem: "Schudnij bez diety 5 kg" i krew mnie zalała. Skoro są kobiety gotowe zapłacić za głupoty, to znaczy, że wciąż jest wiele osób, które nie rozumieją na czym polega zdrowy lifestyle. Postanowiłam poruszyć ten temat na łamach bloga, bo wiem, że czytają mnie różni ludzie i moje doświadczenia (a uwierzcie, zrzucanie zbędnych kilogramów to od kilku lat najbardziej interesujący mnie temat) mogą się komuś przydać.

Jak to było ze mną?

Dawno temu przyszła do nas do domu daleka krewna, nie pamiętam w jakim celu. Powiedziała mi wtedy: „Nawet o tym nie wiesz, ale kiedyś schudniesz. Zrobisz to, nawet jeśli będziesz musiała się głodzić”. Postukałam się wtedy w czoło i wyszłam. Oczywiście, byłam otyła, ale nie przychodziło mi do głowy, że mogłabym zrobić coś takiego. Po kilku latach, w ostatniej klasie podstawówki, kilka razy próbowałam wytrzymać na głodówce – najdłużej udało mi się nie jeść 4 dni, po których od razu zjadłam 500 g czekoladowych płatków z litrem mleka. To był jeden posiłek, a po chwili były gotowe także pizza, makaron, kanapka... To doświadczenie nauczyło mnie jednego – głodzenie się nie ma sensu. Tak samo jak diety niskokaloryczne typu 1000 kcal czy 1500 kcal. Spadek wagi będzie chwilowy, ale potrzeba jedzenia po okresie odchudzania będzie tak silna, że kilogramy wrócą z nawiązką. Ta prognoza zawsze się sprawdza, bez różnicy czy spożywane wcześniej kalorie będą pochodziły z magicznych odchudzających zupek w proszku czy batoników light.

Później, w gimnazjum, zaczęłam odchudzać się na poważnie. I faktycznie, udało mi się schudnąć dużo, przestałam być otyła, zostało mi kilka kilogramów nadwagi (zrzuciłam około 25 kg). Jak do tego doszłam? Drogą, którą wybiera dużo osób – zaczęłam zdrowo żyć. Wiecie, jogurty na śniadanie, jabłko do szkoły, warzywa na parze na obiad i jakieś skromne kolacje. Łącznie na pewno nie przekraczałam dziennie 1700 kcal. Trzeba przy tym pamiętać, że byłam wtedy w wieku dojrzewania, potrzebowałam energii do nauki, rozwijania się i ćwiczeń fizycznych (ćwiczyłam sporo). W efekcie oprócz spadku wagi otrzymałam również szereg dolegliwości – na potęgę wypadały mi włosy, łamały się paznokcie, przestałam miesiączkować, nie mogłam wytrzymać z zimna, siedziałam wiecznie przyklejona do kaloryfera, miałam depresyjne myśli i problemy z jedzeniem. Odmawiałam sobie tak wielu produktów, że po zjedzeniu choćby kawałka sera poczucie winy nie dawało mi spokoju. 

Wszyscy gratulowali mi nowej sylwetki i cieszyli się moim sukcesem. Zawsze odpowiadałam, że to dzięki zdrowej diecie. Ile było w niej zdrowia – prawie nic. Nauczyłam się jedynie jedzenia warzyw i owoców (których wcześniej nienawidziłam). Oczywiście, odchudzanie skończyłam latem i kilka kilogramów wróciło. Nie mogłam oprzeć się litrowym lodom i owocowym ciastom, za którymi tak bardzo tęskniłam. To nauczyło mnie, że nie każdy zdrowy tryb życia właśnie taki jest. To, co odpowiada jednej osobie, niekoniecznie będzie dobre dla drugiej.

Odchudzanie „na weganie” to temat na zupełnie inny post. Dziś chciałam tylko zaznaczyć jedno – nie istnieje coś takiego, jak krótka dieta. Dieta to to, co w tym momencie wcinasz. Nieważne, czy jest to zdrowe, czy jesz fast foody, a może żywisz się energią słoneczną. To jest właśnie dieta. Nie to, co reklamują w gazetach (poprawnym nazewnictwem byłoby dieta odchudzająca). Zanim więc sięgniesz po magiczne sposoby na zrzucenie oponki (o, to też będzie dobry temat na notkę!) zastanów się, co jest dla Ciebie ważne. Gdybym ja miała dokonać jeszcze raz wyboru, czy zacząć się odchudzać na własną rękę i stracić przy tym tonę pewności siebie i nerwów, to ładnie bym podziękowała za taką opcję i od razu pobiegła do kompetentnego dietetyka. Tu nie ma drogi na skróty. Jeśli chcesz długotrwałych efektów, to nie obędzie się bez zmiany nawyków, potu i odrobiny zdrowego luzu. Zbyt ortodoksyjna (jak niegdyś w moim przypadku) dieta może być tak samo beznadziejna jak ta złożona wyłącznie z parówek. 

Mam więc dla Ciebie dobrą wiadomość – nie musisz przechodzić na dietę! Paradoksalnie, wprowadzenie do żywienia paru zdrowych zasad jest prostsze niż katorżnicza dieta i narażanie się na efekt jojo. Spróbujesz? Przecież nie masz nic do stracenia.